मेरी प्यारी मेरी भरोसा, मेरो सफलता, मेरी सुकुमारी आज विशेष दिन, जन्मदिनको अवसरमा यो प्रेमरुपी पत्र तिम्रो लागि समर्पण गर्दै छु |

 

मेरी हृदयकी रानी, तिम्रो जन्मदिनको असिम सुभकामना

 

मिति २०८०/०६/०५ गते शुक्रवार

समय :- १२:०० रातको बजे

                                              "प्रेम पत्र"

मेरी प्यारी सुन्तु, मेरी हृदयकी रानी, तिम्रो जन्मदिनको असिम सुभकामना, भगवान रुपी तिम्रा माता पिता जसले यो धर्तीमा सुन्दर फुलको जन्म दिनुभयो | त्यो सुन्दर फुल अनि त्यो स्वर्गको टुक्रा अनि  भगवानको अनुपम लिला जसलाई मेरो हृदयमा सझाउने सौभाग्य प्राप्त भयो, मेरो सिर सर्वोच्च शिखर सगरमाथा भयो | मेरो साहास र आँट सात समुन्द्र भन्दा ठुलो भयो | मेरी प्यारी मेरी भरोसा, मेरो सफलता, मेरी सुकुमारी आज जन्मदिनको अवसरमा यो प्रेमरुपी पत्र तिम्रो लागि समर्पण गर्दै छु |

हरेक दिन आउने यो चौबीस घण्टाको समय तिमीलाई सम्झिनका लागि एक पलजस्तो मात्र लाग्छ । यी सपनाजस्ता दिन तिम्रै झझल्कोमा बित्दै बित्दै जान्छन् । मेरो हृदयको दृष्टि जहाँसम्म पुग्छ, म तिमीलाई त्यहाँसम्म देख्छु |

तिमीसँग बिताईरहेका रहेका हरेक पल ति मेरो हृदयको पानपाते पानामा स्मृतिको कलमले कहिल्यै नमेटिने गरी लेखेको छु । प्यारी मान्छे, तिमी त्यो सुन्दरता हौ, जसलाई तस्वीरमा उतार्न सकिन्न । तिमी त्यो भाव हौ, जसलाई कवितामा लेख्न सकिन्न ।

गडयाङ गुडुङ आवाज निकाल्दा चिरिएर दुई फयाक भएको आकाशको छातीबाट भएको मुसलधारे वर्षाबाट हाम्रा मुटुहरु लगलगाइरहेछन् । प्रेमको हर्ष विष्मादोन्मुख प्रतिच्छायाँमा लुकामारी खेलिरहेछन् । यी कम्पित मुटुलाई ठेगान लगाउन मलाई तिम्रो अनि तिमीलाई मेरो मायाको न्यानो चाहिएको छ । ए न्यानो मान्छे, तिमी र म मिलेर भावनाको उर्बर खेती गर्ने किसान बनौं ।

तिम्रा हरेक जन्म दिन यसरीनै खास बनाउन सकु, मेरी हृदयकी रानी तिम्रो छातीमा लुटुपुटु गर्दै तिम्रो अंगालोमा निदाउन पाउ, | प्रेम शाश्वत छ । महान छ र  समर्पणले यसलाई अझ गाढा बनाउँछ । प्रेममा एक अर्काको अनुपस्थितिले यादलाई अझ प्रगाढ बनाउँछ र माया चरमोत्कर्षमा पुग्छ । विश्वभरिका राता गुलाफहरु जोडेर मैले तिमीलाई विराजमान गराउन मेरो हृदयमा सिंहासन तयार गरेको छु । मेरी रानी सुस्तरी बस है, यो गुलाफमय रक्तिम सिंहासनमा । प्रेमजस्तै कोमल र नाजुक छ यो पनि र भत्किन सक्छ ।

मेरी महामहिम, तिमी सर्वश्रेष्ठ हौ । तिमि एकछिन मेरो साथमा नहुदा दिउँसो, राति, भोक, तीर्खा, निन्द्रा मलाई छुटयाउन गाह्रो पर्छ । केवल तिम्रो ख्याल छ । मेरो तीर्थ हौ तिमी र हरपल प्रेम चढाइरहनेछु | लाग्छ यो शीर तिम्रो हरपल रक्षा र स्वाभिमानको लागि हरपल सगरमाथा बनेर उभिरहनेछ | म तिम्रै लागि यो धर्तीमा जन्म लिए, तिम्रै लागि जीवन अर्पण गर्छु ।

तिमी प्रेमको दूत । मेरो मृगतृष्णा । मेरो तन, मन र जीवनमा तिम्रो स्पर्शको न्यानोपनले मेरो जीवन सिंचित छ जीवन पूर्ण भएको छ । रुवा भन्दा पनि न्यानो, नरम र कोमल छौ तिमी मलाई ।

म सम्झिँदैछु त्यो प्रेममय क्षण हाम्रो अटुट संघर्षलाई मुर्तरुप दिन तिम्ले गरेका संघर्ष अनि तिम्ले दर्शाएको त्यो अनुपम प्रेम । तिम्रो त्यो अगाध प्रेम त्यो तिम्रो समर्पण  आहा क्या सुन्दर कति असिम अनि कति निश्चल  छ |

हाम्रा ति बिगतका प्रेम म बिर्सिन सक्दिनँ तिम्रा ती स्वर्गको आभास दिलाउने अमूल्य, अदभुत, अस्पृश्य भलकहहरु । ती भव्यताले भरिपूर्ण झलकको सहारामा मैले स्वर्गको कल्पना गरेंको थिए । तिम्रो तस्वीरलाई अन्तस्करणको क्यानभासमा टाँगेंको थिए । दिलको बाकसमा लुकाएँ र तिमीलाई कसैले नचोरुन् भनेर समर्पणको चाबी लगाएँको थिए ।

हाम्रो प्रेम दिन प्रति दिन गहिरियो । म तिम्रो अनुमतिबिना तिमीलाई नियाल्थ्येँ र तिम्रो नजर पर्नसाथ अन्तैतिर सुसेल्थ्येँ । प्रकृति र ईश्वरको सुन्दर सृष्टि तिमी, सुन्दर व्यक्तित्वकी धनी तिमी, ती मिलेका दाँत खोलेर मुस्कुराउँदा म मन्त्रमुग्ध बनेर हेरिरहन्थें । हाम्रा नजरको अञ्जानमा मिलन हुँदा मेरो धडकनको चाल बढ्थ्यो । तिम्रो ढुकढुकी छाम्दा पनि हालत उस्तै थियो ।

यो प्रेमयात्रामा तिमीले बाहार बिछ्याइदियौ । स्वर्ग र सपनाको किरण छरिदियौ । अनि माया नै मायाको पुष्पवृष्टि गरिदियौ । मेरो आत्माको नदी तिर्खाएको हुन्थ्यो |  अनि तिम्रो नदीसँग मिसिएर समुन्द्रमा अनुवादित हुदै आलिङ्गनमा लिन हुन्थ्येँ । ए भद्र मान्छे, संसारकै श्रेष्ठ मान्छे, समुन्द्रको नुनिलो पानीझै हुँदोरहेछ माया । जति पियो, त्यति प्यास जाग्ने । कहिल्यै तृप्ति नहुने । मायाप्रीति लगाउनका लागि एक पलजस्तो मात्र लाग्छ यो जीवन । किनकि यो असीम छ र अविराम छ ।

मेरी प्यारी, ती लुटेराहरुले घमण्ड गर्नु बेकार छ, जो अर्काको सामान सकुशल लुटन पाएकोमा गर्व गर्छन् । हामीले त संसारकै अमूल्य चीजलाई आफ्नो स्वामित्वमा लिएका छौ । त्यो हो हाम्रो मन । जसलाई हिरामोती, जवाहरात, खजाना कुनै पनि महँगो कुराले किन्न सकिन्न ।

यो आकाशको बादल, घनघोर वर्षा, घामको उज्यालो, जुनताराको शीतलता, धर्तीको हरियाली, फूलहरुको सुगन्ध अनि सुन्दरता, शीतको माला, असीना र हिउँको साम्राज्य, हिमाल र पहाडको लहर र जुनसुकै चीजहरुले मेरो सामु तिम्रै प्रेमको सौगात लिएर आउँछन् । प्रेमगीतहरु सुन्दा अझ तिमी प्रतिको अनुरागले उग्र रुप लिन्छ । यो पृथ्वीको हर कणमा तिमी भएको आभास हुन्छ ।

तिम्रो प्रेममा जव लिन हुन्छु तव गर्दागर्दै गर्न बिर्सिन्छु, हिडदा हिडदै हिड्न बिर्सिन्छु। ए कोमल प्राणी, मात्र तिमीलाई वारम्बार सम्झिन्छु । जहाँ जाउँ, तिमी नै तिमी, हेराईमा तिमी, खोजाइमा तिमी, यो जिन्दगीको श्रुतिमधुर गजल तिमी, हाँसो, आँसु, आश्चर्य अनि गुनासो सबैमा तिमी नै तिमी । संसारभरीकै आदरणिय, अद्धितिय र प्रिय छौ तिमी मेरो लागि । यो कस्तो बेहोशी ? कस्तो रोग ? यसको उपचार खोज्दैछु म । सबैतिर मायालुको रुप देख्ने दृष्टिभ्रम हो कि यथार्थ ? दोधारमा छु । मझधारमा छु । तिम्रो महिमा गाउन, तिम्रो भव्यताको तारिफ गर्न । तिमीलाई सम्बोधन गरेर बोलाउन कुनै उपमा पनि उचित छन् जस्तो लाग्दैन् । तिमी सबैभन्दा अग्रस्थानमा छौ ।

हामी एक अर्काविना पूरा हुनै सक्दैनौं । तिमी मेरो आधा अङ्ग हौ र म तिम्रो आधा अङ्ग हुँ । हामी दुवैको सङ्गमपूर्ण रुप हो । तिम्रो र मेरो नशासँग नशा, मुटुसँग मुटु जोडिएको जस्तो लाग्छ । तिम्रो राम्रो खबर सुन्दा मन फुरुङ्ग हुन्छ र नराम्रो सुन्दा बैलाउँछ ।

मेरी प्यारी तिमि मेरी आत्मा हौ, म सुरक्षित रहने पवित्र ठाउँ हौ ।जव म ठेगानाविनाको चिठ्ठीजस्तो थिएँ । तिमी मेरो पत्रबाहक बन्यौ । संवेदनाको संवाहक बन्यौ । मेरो बक्षस्थल हौ तिमि ।

तिमी पथप्रदर्शक र म पर्यटक भएर नारायणी नदीको किनारै किनारमा यात्रा गरेको सम्झिन्छु । मायाको देशमा सुन्दर र महत्वपूर्ण दृश्य अवलोकन गर्नका लागि हामी भ्रमण गरेका थियौ । नदीमा नुहाएका  थियौ । चितवनको जेम्स पार्कमा  घण्टौ बिताएका थियौं । अचानक मेरो मुटुमा कसैले वाण हानेको थियो र म रक्तिम गुलाफको झाङ्गमुनि ढलेथें । तिमीलाई पनि त्यस्तै भएको थियो र मेरो समिपमा ढलेकि थियौ । ती मुटुहरुले हामी दुवैको सामिप्यता चाहेका थिए । पुष्पपत्रहरु वर्षिएर हामी पुरिएका थियौं । परमानन्दले ओतप्रोत थियो त्यो मिलनको पल ।

प्रेमका देवता क्युपिडले हामीलाई प्रेमी प्रेमिका बनाउन वाण हानेका थिए भन्ने दुवैले थाहा पाइहाल्यौ । हामीले राम्ररी बुझेका थियौं क्युपिडको प्रेमलीला । उनी महिला पुरुषको मुटुमा वाण हानेर एक अर्काप्रति आकर्षित गर्थे रे । अनि प्रेमको संसारमा प्रवेश गराइदिन्थे रे । प्यारी, हामीले पनि त कैयौं प्रेमपत्रहरुमा मुटुको बीचमा वाण हानेको चित्र बनाएका थियौ है !

क्युपिडले हामीलाई जब रङ्गीन दुनियाँमा प्रवेश गराए, तब सप्तरङ्गी इन्द्रेणीमात्र देखेका हामीले एकैसाथ प्रेमको रङ्ग पनि देख्यौं । सातवटा रङ्गहरु घुलेर एक भएपछि प्रेमको रङ्ग बन्दोरहेछ । जादुमय । अनुपम । विश्वका सात आश्चर्यको सङ्गम पनि पनि यही रङ्गभित्र रहेछ । छरिदिन पाए हुन्थ्यो यसलाई ब्रहमाण्डभरि कै मनहरुमा । सबैले भोगुन प्रेमको वास्तविकता । किनकि प्रेमविनाको जीवन निरस  र ब्यर्थ हुन्छ । अधुरो हुन्छ । सुरविनाको सङ्गीतजस्तो । शब्दविनाको गीतजस्तो । दृष्टिविनाको आँखाजस्तो । फूलविनाको काँडाजस्तो ।

मलाई मायाको किनारै किनारमा स्मृतिका पत्रहरु छर्दै तिमीसामु तिम्रो बक्षस्थल अनि तिम्रै वरिपरि बसेर ग्रन्थ लेख्न मन लाग्छ । जहाँ हाम्रो सत्यकथाको महिमा वर्णन गरिएको हुन्छ । हाम्रो सहलेखन हुनेछ त्यो । पढनेछन् प्रेमवादी पाठकहरुले । अनि यसको महत्वलाई अझ बढी बुझनेछन् ।

हाम्रो प्रेमको फूलबारी रङ्गीचङ्गी बनोस् । यो कोपिलाइरहेको अनुराग फक्रियोस् र सर्वत्र अनुराग छरोस् । आउ, हामी मिलेर अझ नयाँ नयाँ रङ्ग र प्रकारका फूलहरुको जन्मदाता बनौं। पानी हालौं । बार बारौं । गोडमेल गरौं । यो जगतलाई अर्कैरुपमा परिवर्तन गरौं । हामीले सँगै देखेका सपनालाई साकार बनाएर विपनामा रुपान्तरण गरौं ।

                                                                                                                                            तिम्रो राजा

   (यादव चन्द्र बिष्ट)

बुटवल रुपन्देही